Simay Barlas

EFNAN (SİMAY BARLAS)

Efnan benim adım… Efnan cennetteki güzel gözlü kız demek… Anam cehennem gibi bi evde dünyaya getirmiş. Açlığın, fakirliğin, zulmün içene… Anam koymuş adımı. Dünyada veremediği cenneti adımda yaşatsın istemiş. Küçücüktüm öksüz kaldım. Ama söz verdim ben ağlamaycam, o zalım babama inat  gülecem diye anamın mezarı başında. Talihim de hep kaş çatacak değil ya bana, elbet bir yerde gülecek yüzüme gülecek dedim. Gülmedi. Yokluk, sefalet, eziyet yakamı bırakmadı. Ben hep bir gün biri gelecek dedim. Gelip beni bu cehennemden çıkaracak. Aziz’i gördüğüm vakit anladım. O benim kalu beladan alnıma yazılandır. Allah’a yemin ettim o gece. “Ondan başkasını sevmeyeceğim.” Bildim. Kader bizi bir daha karşılaştıracaktı. Bir gün döndü geldi. O gündür benim bütün bayramlarım. Lakin ben onun dünyasında bir diken, bahçesinde bir bataklık gülü gibi kalacağımı, kalbimin böyle acıyıp parça parça olacağını nereden bilecektim?

 

Simay Barlas